Seviyor İnsan... Şiiri - Hasan Özünal

Söylemeden de seviyor insan;
Dilsiz, kelamsız da seviyor…
Toprağın suyu sevdiği gibi,
Çölün vahayı sevdiği gibi,
Balığın suyu sevdiği gibi, seviyor insan.

Vefa görmese de seviyor insan;
Vefasızlığı bilmeden de seviyor…
Buğdayı biçen orak da olsa,
Daldaki meyveyi koparan parmak da olsa,
Yağmursuz bir iklim gibi kurak da olsa,
Ölüyü saklayan bir kabir gibi seviyor insan…

Canı yansa da seviyor insan;
Bir yaranın neşteri sevdiği gibi,
Çeliğin ateşi, suyu, çekici sevdiği gibi,
Toprağın kazmayı sevdiği gibi,
Ölünün toprağı sevdiği gibi seviyor insan…

Seviyorum seni; söylemeden,
Seviyorum seni; vefa beklemeden,
Seviyorum seni; canım yansa da,
Canından da fazla, seviyor insan…