Sevişmeyi unutan kumandan Şiiri - Seçkin ...

Bir şehrin ışıkları kapatıldığında…
Ay ışığı ardınca sıralanan hayaller sevgiliye döküldü.
O şehrin arka sokaklarında orta sıra bir kumandan…
Duaları bir zarfta, o zarfa kurşun döktürdü.
Bir ülkenin arka sokağında hayali kumandan çocuklarını düşürdü.
Şehir düşüyordu…
O sıra bir kadın, doğacak güneşe umut teklif etti.
Su içmek doğallığını yitirmiş kumandan, uyumak aklına gelmedi.
Bir adam ağlıyordu,
Adamın kardeşi düşmanıydı.
Oysa hiçbir düşmanı bu kadar kardeş olamayacaktı.
Ama bir düşman kaldırıma izmarit atarken yakalandı.
Bu kadar basit bir kurşun yüzüğünü deldi.
Şehrin arka sokaklarında orta sıra bir kumandan yazmaya durdu:
'Anan mukaddes ve sen bu civardan geçerken; aklıma uzak bir ihtimal…
Ben ihtilal hamalı çizik plak buldum,
İçi demir öttü dışı parfüm çaldı.
Kırık fincan, yeşil fincan ve benim hatırlarım kapıda asılı'
Şehir düşse; kapı kalır, kapı açılırsa; şehir düşer.
Çocuklarını düşüren kumandan yatağını bulamadı,
Karısı üç koridor, uzun aralı onu aradı.
Şehir düşüyordu.
O sıra hayali kumandan sevmeyi unuttu.
Sevildiğini bir emanetçiye verdiler.
Apolet takmıştı.
Kurşun bıyıklı generaller, melon şapkalı kızlar onu kutladı.
Ay, kamer, hilal ve kumandan bir kalem düşündüler.
Bir vakit deniz suyu yazdı…
Karısı kâğıdına pamuk düşürmese daha yazacaktı.
Bu kadar uzak anlatmak sevişmek ihtimalini hapse düşürdü
Şehrin ışıkları kapatıldığında
O şehrin arka sokaklarında, orta sıra bir kumandan sevişmeyi unuttu.