Acılarımı yazıyorum gördüğüm her yüzün gri duvarına
Ve kalabalığa hep yalnızlığımla giriyorum...
Avuçlarımda saklıyorum ''sözden'' kopma cinnetlerimi
Leylak rengi usturalar yapıştırıyorum bendeki remil boşluklara...
Yüzünün köylerinde kendi gök rengimi buluyorum aslında
El çizgilerinde hep mor aşklara gidiyorum...
Çıplaklığın mumya rengi silahlarında sorguluyorum kendimi
Herkesi herkesin karbon kağıdı yapıyorum...
Peki şimdi biri söylemeyecek mi bana;
Neden içimin bıçak yaralarını,mendiller gibi katladığımı...
Bekliyorum,
Kimse söylemiyor
Ama ben anlıyorum;
''Her aşk kendi renginde yanıyor aslında.''
Tuğba GürelliKayıt Tarihi : 2.7.2004 13:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hoş bir sürpriz gibi oldu kendime yaptığım.
sevgilerimle
aynur özbek uluç
evet..kesinlikle..
'yazmasam çıldırırdım...!' demişti bir şair.
Bu da böyle mi?
ayırılıp bir yerlere not edilecek cinsten :)
her aşk kendi renginde yanıyor evet ama bir de hiç bir aşk öncekilerden bağımsız değil. ya da Mungan'ın dediği gibi 'aslında ayrılınmıyor hiç bir keresinde gerçekten'
off düşüncek bi konu ki ama doğru... Renkleri ayrı oluyor, kimyaları belki birikiyor. kırılmalarımızda önceki yaralarımız kanıyor, renge küçük bir müdahale.. hafif kırmızı karılıyor ama sonuçta çıkan renk, yanan büyü o aşka özel. skalada o özel renk oluşuyor içimizde hissettiğimiz sonuç olarak...
sevgiler sana kocaman :)
aynur özbek uluç
harika olmuş.Son vuruşunda bayağı güzel. tebrikler
TÜM YORUMLAR (14)