yürüyüşün çiçek uçurur
gelişin köy göçürür
hangi çölün ceylanısın sen
hangi göçerin kızısın
hangi yaylanın çiçeği
karanfil oyalı dudakların
inci bezeli arasında iki sıra
sen hangi ceyizin nakışısın
yüzüne hüzün düşse
güz gülleri açar hazan mevsiminde
bu gülüş gülüş değil papatya tarlası
gözlerin kuytuların mor menekşesi
hangi baharın nergizisin sen
hangi köyün neşesi
yere baksan gül açar
göğe baksan bir çift kuş uçar
zümrütler serpilir değdiği yere
ne keder kalır ne tasa
bakışların ışıl ışıl umuttur
yıldızlardan mı indin
sevişmelerden mi yoksa.
insan ölümlülüğünü unutur.
Mahmut Nazik 05 09 2012 Mersin
Mahmut NazikKayıt Tarihi : 5.9.2012 20:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)