Sevip İnanıyorken Şiiri - Ozan Efe

dilim yakarır
yüreğim yanıyorken
sevda çıkarır
yaşama kanıyorken

hep canımdasın
uzağımda yakınım
damarımdasın
öldüm sanıyorken

şeker mi tadın
gözümü alamadım
ömrümde yadın
lokmayı banıyorken

varlığın yeter
başkasına gerek yok
yarlığın tüter
sevgini tanıyorken

neyleyeyim ki
elin elimde oldu
söyleyeyim ki
aldızı sınıyorken

saçını savur
dalgalansın önümde
ucunu kavur
sesinle tınıyorken

ay gibi parla
deli gönlüm toparla
gönlümde arla
başkası kınıyorken

tanrım yazmış ya
bin şükrederim daha
sürem yazmış ya
cananı anıyorken

ozan efem der
can pahasına öder
baş almış gider
sevip inanıyorken

010712denizligülce