Sevinya Romaniez Caddesi akşamüzeri. 43 numara Sevinya Romaniez caddesinin tek çıkmaz sokağında. Bir akşamüzeri kaybettim kendimi. Romaniez caddesi 43 numara dikildi karşıma. Dönemem geriye. Aşıp geçemem bu gizemli sokağı. Yaşanacakların atıldım koynuna. Yaşadım. Sergüzeştliğimden vazgeçtiğim kadar hiçim. Olmazlarım kadar var. Dönüp gitmek bana göre değil bilirim. Hani dönecek de değilim.
43 numaranın sokağa bakan yüzünü yıkar akşam güneşi. Beni gölgesinde saklar. Beyazlar içerisinde bir kız penceresinden sokağa bakar. Ne bir adım öteye gidebilirim. Ne bir adım geride yerim var. Arkamda bana dair hiçbir şey kalmadı o an. Yok, saydım öncesini. Hatırımda bile değildi kimisi. Ben 43 numaralı evin penceresinden sokağa bakan kıza sevdalandım. Ne bir adım gerisi ne bir adım ötesi yazılmış bana.
Kuru bir tebessüm mıhladı beni buraya. Bertaraf olmuş kalbim izin vermez ileriye. Gerisi en derin kuyu, biliyorum bunu.43 numara Sevinya Romaniez caddesinin tek çıkmaz sokağına saklanmıştır. Sokağın köşesinde kalakaldım. Bedenim titredi. Ne sevdaya gücüm yetti, ne dönüp gitmeye…
HALİMİ ANLATAMAM SANA, KALBİM DURACAK GİBİ…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta