Sevinmek ile Üzülmek arasındaki ince çizgi

Sevinirdik
Kuşlar yolumuza mükemmel bir oranla dizildi
O kadar mükemmeldi ki
Da Vinci çizmiş gibiydi
Sen çivit renginin tersiydin
Ben ise senin layıkın değildim
Seni gördüğüm her an
An dururdu o zaman
Göz göze gelirdik
Yolun diğer uçtaydı
Sabahları kuşlar cıvıldardı
Sana şarkılar söylemek için cıvıldardı
Ve giderdin
Arkadaşlarının ardından
Ben ise senin ardından
Seni kaybetmemek için peşinden koşardım
Başka napardım
Ne yapabilirdim
Senle konuşmak umuduyla koşardım Kasıma
Ve seni sevmek ise
Önceki her Kasımı bu Kasımdan farklı tutardı
Ama yapamazdım
Senle olamazdım
Nedenini hiç sormadığım bir şekilde
Biz değil
Ben ve sen yüzünden
Kopardık birbirimizden
Ve
Üzülürdük