Sevinmek Şiiri - Naki Aydoğan

Hiç sevmedim vallahi billahi hiç sevilmedim
Çok sevindim yalan yok ne diyeyim çok sevindim
Onu ne gördüğümde ne beni gördüğünde sevindim
Ona bir an vardığımda ona bir zaman baktığımda
Çok sevindim vallahi billahi ama sevindiremedim onu

Sevinmek kendi halimde umutlu mutlu olmaktı
Umutluydum kimseyi mutsuz etmeye çalışmazdım
Polyana'nın Pol'ü, sevinç dolu olmak gibi benim ki
Bende kendimde kendimin çiftlik sahibiyim bil ki
Küresel köy oldu bak şimdi çiftlikte neyiz artık ki

Funda'yla sevindim Sevinç'le buldum kendimi ben
Dünyamızda CUŞ 'lar ülkemizde UŞ 'lar küreseller
Funda sevdirmedi Sevinç'i sevmeyi bilemedim ki
Yıllar sonra işçi bulma kurumunda sevinci görünce
Sevincimi bozmak istemedim bakıştık geçtim ben

Funda'yla karşılaştırıldık bir önce bir sonra bir çiftlik
Önce bir arkadaş sonra bir kadın, üniversiteye gittin mi?
Bitirmiş, ben gitmemiştim; karşılaşamayız geldi bana
Sonra bir adamla karşılaştım özel sigorta işinde, olmadı
Bu günlere kadar geldim dünyayı sevinmemle umutlu

Düşünmekle ve hayal kurmakla ne kar çok gittim geçmişe
Ve ne kadar çok geldim getirdim kendimi bu zamana kadar
Ve tanıdığım insanlarıda öyle şimdi nasıllardır acaba bu zaman
Bilmem ki ifade edemedim ki kendimi kendilerine bir mekanda
Mutluluğun sırrı dünyaya sahiplenmek değil sevinmek olduğunu