Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Gözlerim kör kandil olmuş
Uykusuzum
Bedenim sızı içinde
Yorgunum
Yüreğimde minik sevinçler
Direniyorum
Ve yoksun şimdi sen
Kahroluyorum
Umut dediğin nedir?
Kayboluyorum
Kendimle çatışıyorum
Vuruluyorum
Yaşama inat ediyorum
Kaybediyorum
Yüreğim yenik düşüyor
Yeriniyorum
Bazan bir merhabana bile
Seviniyorum
Bende bu dizelere seviniyorum saygılar abiii. yüreğine kalemine 10 puan.:):)
Dönüp baştan okursak ; bazen o merhabanın bile olmamasından kahrolmuyormuyuz...
Güzeldi sayın şair, kutluyorum ...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta