Sevinebilirsin Şiiri - Mehmet Eymen Gökçe

Şimdi hüznümden dolayı, bembeyaz bir örtü kapladı her yeri.
Sevinebilirsin,olmayan zamanlarda ararım senin süretini,gece karanlığın birbirine değmeyen kar taneleri nezninde.
Beyaz gelinliğe bürünecekse ay, gökyüzü veda zamanlarına kavuşacaksa ve hiç beklemeyen bir duygu yaşatacaksa sevinebilirsin...
Git işte, ruhun derinliklerinde kalbimin buz tanesi kadar soğuk hemde çok soğuk. sevinebilirsin, adını koymadığın teşhisi belli olmayan hastalıktı yüreğimde, seni görmedig im zamanlarda, yüzünü anımsatan aynalar, şimdi kırık döküntü her baktığım yüzüne.
Sevinebilirsin...Hissettiğim, sana yansıtma erdemi göstermediğim duygularım için,utanma derecesine kadar sürüklerdi.
Adımı unutmak için sevinebilirsin, herkes gibi biri olmamı istediğin için.
Yıldızlı semaları, beyaz ortülerin altında, gökyüzündeki senin adını haykırmaktaydım.
Sevinebilirsin, dünden bugüne, sana özlemle sarıldığım bekleyişlerimde adını sol yanımda ayrılmadığı gizli bir tanısın.
Şimdi hüzünleyebilirim yollarında, yürüyorum seni görmeye hayal ederek,boynu bükük bir aşkla.
Gitmeyi çok istediğim, senin uğramadığın şehirlere göç etmeyi hayal ediyorum, sevinebirsin...