Sevinçlerini Saklamalısın

Sevinçlerini Saklamalısın

Sevinçlerini saklamalısın
En umutsuz anlarında çıkarmak için
Rüzgarlara teslim etmemelisin içindeki coşkuyu
Üzüntülerini bir dostun sesindeki büyülü tınıya emanet edip
Vedalarını da yaşamalısın doyasıya
En olmadık anlarda yapıvermelisin aklından geçenleri
Neden sorusundan çok ‘Nasıl? ’ sorusunun cevabını aramalısın
Korkularını önce kendine itiraf etmelisin
İçini acıtanları, canını sıkanları
Tedirgin olduklarını
Aklının almadıklarını
Beklentilerini hayattan
Elinden uçup gitmesinden korktuklarını
Vesveselerini kuşkularını
İlk kendine itiraf etmelisin
İnanılmaz gibi gelen yitirişlerin
Kalbinde açtığı yara kapanır zamanla
İster inan ister inanma
Ne olduğunu bile hatırlamazsın bir süre sonra
Cenneti cehennemde yaşamak gibidir
İçindekiyle dışındaki farklıysa eğer
Güvenmek bütün duyguların üstünde belki de
Eğer güvenmiyorsan sevemezsin, umut edemezsin bekleyemezsin
Lekelerse eğer bir gün birileri güvenini
Ellerini eskisi gibi sımsıkı tutamazsın
Ne söylendiğinden çok nasıl söylendiğidir artık önemli olan
Eğer kaçırılıyorsa bakışlar
Kızarsın
Saklanırsın yine kendine
Etrafındaki her şeyi öylece bırakırsın
Lafın, sözün ısrarın faydası olmaz böyle zamanlarda
Şiirler duyarsın, şiirler yazarsın, şiirler yazarsın böyle zamanlarda
İçindeki seni yeniden keşfetmek için
İzlemek için içindeki ışıklı yolu
Rüzgar sert esiyorsa bil ki içindekileri keşfe çıkmıştır şair ve bir yerlerde yine şiirler yazılıyordur
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var demiş Ataol Behramoğlu
Anlatamıyorum demiş Orhan Veli ne güzel anlatmış oysa
Ilık bir bahar günü, güneş batarken, bir boşluk kaplıyorsa içini nedensiz
Şiirdir ancak o güzel günbatımı tablosunu tamamlayacak
Masanda her şey varsa ama inadına açsa ruhun
Anılarını katık yapabilirsin iki mısra arasında
Sesini dinlediğinde içindeki susmayan sızının
Issızlığının, yokluğunun, boşluğunun, sarıp sarmalayanıdır şiir …