Sevinçleri ise dönüştüremedik halaya
Beledik çula çaputa
Kara bulutların altında
Terk ettik onları kara,yağmura,doluya
O yüzden günahları boynumuzda
Öteki dünyayı beklemeden sarılsalar boğazımıza
Bir şey söylemek ne haddimize
Çiçekten taç yapıp onları
Çoşkuyla takamadık başımıza
Kırmızı gül gibi derip
Sokamadık kulak arkamıza
Paylaşamadık kendimizle bile beceremedik
Sanki zorundaydık hep
Bagrımızdaki yaraları taşımaya
Atmak varken zamanın şefkatli kollarına
Israrla bastık bam tellerine
Ne hakkımız vardı sevinçlerimizi
Kendi haline terk etmeye
Ne hakkımız vardı bunca beceriksiz olmaya
Kurutup öz suyunu acımasızca
Niye savurduk güz ayazlarına
Ne vicdan varmış bizde be
Ne kadar acımasızmışız kendimize
7-6-2004 karşıyaka
Zülfükar ŞahinKayıt Tarihi : 31.7.2008 00:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!