Sevinçler Buz Çözer Gülüşünde

l.
senin yüzün değil o,
sahte gülücüklerle maskelenmiş...
acemi oyunlarda sergilenen sen olamazsın
oyuncuları bitkin
ve rol yapmaktan yorgunsa gece
o gecenin dipsiz yalnızlığında
yüreğinin aynası yüzleri bulamazsın
aynı yastığa baş koyduğun
senden arınmış yalnızlığındır
selvi dalı gibi
içinin titreyip de
sıcağında avunduğun
dalgakıranın karanlık gölgesidir
bencil, dünsüz aşkların
ürkek sevgilisi
sen olmazsın.

ll.
ayışığını gelinlik gibi giyinmiş
saçından ayak tırnağına
hülyalı bir ışığa bezenmişsin
yalnızlıktan kararan gecede
aydınlık kurguların düşüsün
insanı insana düşman kılan
izi sürülmez yolların yolcusu
sen olamazsın
yüzündeki durgun suların saydamlığında
bir bir ele veriyor kendini
korkuların, edepli utangaçlığın
-korkular ihanete bel bağlamışsa
aldatılmanın buruk tadı
geceden kalmışsa dilinde
utangaçlığında
ihanetin sanığını saklayamazsın
bilesin! ..
oysa senin sevinçlerin
buz çözer gülüşünde
ılık ılık
bir minik kuş gibi
dünyaları taşır dostlarının dalına
çürüyeni, kuruyanı yeniden yeşertirsin.

lll.
acılara, kahırlara açtık kapımızı
onmaz yaralar bitti yüreğimizin başında;
' Onu bulduk, mutluluğu bulduk '
diyebilmek için
mutluluk; emanetçiye bırakılan
hırpani bir palto değilki
vakti zamanı gelince geri alasın.
Mutluluğu,
anaların nasırlı ellerindeki sabrı olgunlaştırır.
yarına sevdalı yüreğin inanmışlığında yaşar mutluluk,
bir başına ayakta kalabildiğince;
bir de
yangın yerine dönmüş yüreğin
gürül gürül çağlayan sevgilisinde.
damla damla bile verse
gül dudağa kendini
hiç durma
kana kana iç
sorma ' gerisi nerde ' diye
deniz deniz içiyoruz birbirimizi
rüzgar rüzgar içiyoruz...
yine de
dostluğa,
bizleri yeniden yaratan
aşklara doymuyoruz.
doymuyoruz ya
insanız açlığımızda

(10.12.1993 - 03.08.1997)