Sevincin Şiiri - Sevinc Arzulu

Yox evvelki ateşin herareti,
Odu sönüb, közü qalıb Sevincin.
Qalmayıbdır cavanlıq mehareti,
Yalnız quru sözü qalıb Sevincin.

Gencliyinde gözeldi,mesti-nigar,
Gül kimi soldurdu onu ruzigar.
Acı-şirin günlerinden yadigar,
Yaşla dolu gözü qalıb Sevincin.

Arzuları,ümidleri puç daha,
Heç eyleme ne günah,ne suç daha.
Könül quşum,qanadlanıb uç daha,
Ruhu gedib,özü qalıb Sevincin.

Olmuş idi mehebbetin fedası,
Yayılmışdı uzaqlara sedası.
Sığışmazdı yere-göye edası,
Ne işve, ne nazı qalıb Sevincin.

Güneş ile açılmayır seheri,
Könlündedir bir nisgilin qeheri.
Şair deyer dönmez ömrün baharı,
Bir külekli yazı qalıb Sevincin.