Sevinci Yarınlara Saklı Yaralı Bir Gülüş ...

Öyle sıcaktı ki çocukların elleri ve öyle gözleri umut doluydu ki, çocukların elleriyle aradım geleceği. Onların gözleriyle baktım yarınlara. Ve hep buruk bir hüzün olmuştur içimde çocukların mutluluktan ve umutlardan habersiz oluşu. Çocuklar getirecekler umut ettiğimiz geleceği ve bir bir toplayıp emeği, umudu, sevdayı getirip sunacaklar o minicik elleriyle insanlığa. Çünkü çocukların yüreğine serpilmiş bir tohumdur hayat. Çocuklar; temiz bir göğün altında atmak isteyen o minicik yürekler, nedeni bilinmez bir can sıkıntısı ve bir damla göz yaşıyla büyüyüp gidiyorlar. Oysa bir ülkeydi tek istediğim, umudu göğüslemiş çocukların geleceğe hırsla koştukları. Hayat her geçen gün büyütüyor rahminde çaresizliği. Gözleri sislenmiş bir dilencinin, sesindeki sessizlik gibi bir karanlık çiseliyor yüreğimde. Bir türkü gibi yaşadım hep, çok uzaklardan buz kesmiş rüzgarla akıp gelen sıcak bir türkü gibi. İnzivaya çekilmiş şu ömrüm, karanlığa alıştırır şimdi gözlerini, kulaklarını sessizliğe, yüreğini alıştırır kimsesizliğe. Ama gel gör ki o anlamadı, ne olur sen anla biraz, hayatı yalan ölümü ise bir bayram sevinci kadar sıcak karşılayan insanları. Şimdi gidiyorum, sevincimi ve gülüşümü rehin bırakarak bir güle. Gidiyorum sevinci yarınlara saklanmış yaralı bir gülüş gibi.