Sevince İnsan Şiiri - Mert Selvi

Şiir yazmayı bilmezdim;
Şiir yazdırmayı biliyormuşsun.
Gece uyku olmazmış,
Sabaha doğru sızarmışsın sadece.
Kalp sıkışırmış mesela...
Çünkü sığmazmış oraya,
İki kişilikmiş artık.
Senin de haberin yokmuş.
İnsan severmiş,
İnsan unuturmuş.
En zoru da severken unutmaya çalışmakmış.
Milyonlarca kişinin arasında, insan kendini yalnız hissedebilirmiş.
Ağlamak pek de zor değilmiş.
Bir insanın durup dururken gözleri dolabilirmiş.
'Durup dururken.'
Sen karşımda durup dururken.
Bir cümleyi kurabilmek için aylarca beklenebilirmiş.
Cesaret gerekirmiş,
O da aşıkta bulunmaz imiş.
Kendimi unutmamam için;
Seni unutmam gerekirmiş.
Hayat müşterekmiş;
Sen de bana müstahak.