Sevinç Ve Keder Şiiri - Sinan Erdoğan

Gün yalnızdı, sevince doğunca
Sebepsiz kahroldu zaman, saatler boyunca
İnsanlar yaşamak zorunda bu dünyada
Sevgiye muhtaç ama sevmeyi seven yok

Keder, mağrur dolaşır sahibi yanında
Boynu biraz büküktür amma;
Asidir eğilmez başı el yanında,
Sevgiye muhtaç ama sevmeyi seven yok

Gölgenin tanrısına seslenir insan bilmeden
Tanrım al bunu benden huzur ver!
Gölgenin tanrısı kızar buna,
Keder üstüne keder verir insana

Işığın Tanrısına haykırır insan bilmeden
Tanrım kahrolsun sevgisiz yürekler
Işığın Tanrısı kızar buna,
Beyhude, tendeki ateşi körükler

Tanrım sevmekten bihaber ruhlara;
Dolu dolu şerbetinden ver yansın.
Bir avuç sevdanın uğruna
Bütün alem küllerinden uyansın