Sevinç Hüzün Ölüm Şiiri - Derya Yavuz

Umut ışıgım olurdun
Elini belime sardıgında
Gözlerime gözlerini kenetlediginde
Dudaklarım dudaklıgının sıcaklıgını hissettiginde
Sevincim olurdun sebenim olurdun
Hayata dair konuşmaların degil
Bir tebessümün sevindirirdi beni
Ellerinin dolu veya boş olması degil
Yanımda olman sevindirridi beni
Uzun veya kısa telefon görüşmelerimiz degil
Hatırlayıp araman sevindirirdi beni
Yaşama sebebimdin sevincimdin
Tozu toprağı birbirine katacaktım
Bu sevda içn canımı ortaya koyacaktım
Herkezi silmeyi göze alacaktım
Bir sen olacaktın hep sen olacaktın
Ani gelişlerinle sevinirken
Ani gidişinle hüzünlendim
Derin yaralandım bu sefer
Ne o yıldızlardan daha parlak
Ay'dan fazla ışık saçan
Ne'de gök kuşagından daha renkli
Gözlerin kalmamıştı gidişinle
Hüzün dolu günler vardı benim için
Herkezi yok etmeyi göze alan ben birlik ve beraberligin ne demek oldugunu anlamıştım
Oysa ne kadar büyütmüşüm seni gözümde
Karınca kadar olan sevigin büyük bir deveye dönüştürmüşüm
Keşke bu gidişin zorunluktan olsa
Keşke geri dönme ihtimalin olsa
Yenilgiyi kabul etmiyor yüregim
Sanki omuzlarımda dünyanın yükü
Katran karası geceler hiç çeklmiyor
Bir elimde sigaram diger elimde içki bardağı
Odamın dört duvarı ve yine ben bir yalnızlık heykeli
Yavaş yavaş ölüme terk edildigimin farkına varıyorum
Ey sevdigim neredesin
Hangi rüzgar nereyw savurdu seni
Yıldızlardan daha parlak gözlerin
Kimin için parıldıyor
Elini hangi bellere sarıyorsun
Ya dudakların hiç sızlamıyor mu
Yabancı dudaklarda
Ooff Allahım beynim yerinden çıkacak sanki
Bütün bedenimi buz kesti
Ellerim soguklugun edasıyla uyuşuyor
Kanım çekiliyor
Biraz daha yazmak son noktayı koymak istiyorum
Bir yudum daha içmek istiyorum
Ölüme beş kala bile olsa
Son noktayı koymak için çırpınıyorum
Azrailim kapıda beni çagırıyor
Ne ugruna kimin ugruna bu ölüm
Bu sorular hep cevapsız kalacak
Tek başıma geldigim dünyadan
Yine tek başıma ayrılıyorum
Hoşçakal yeni dogan gün
Elveda cigeri beş para etmez sevdigim...