Sevinç Denen Kıvılcım Kayboldu Sen Giderken

Bugün yirmidir eylül, elveda güzel mevsim
Kalbimizde hüzün var, sana veda ederken
Güneşli o sabahlar, yüzlerdeki tebessüm
Sevinç denen kıvılcım kayboldu sen giderken!

Açık hava yürüyüş, dostlarla sohbet ettik
Taze meyve bol sebze, kömürde mısır yedik
Hısım akraba derken nice hasret giderdik
Sevinç denen kıvılcım kayboldu sen giderken!

Sayfiye yerlerinde yeşil alan bol deniz
Balkonda çoluk çocuk hep birlik yemek yeriz
Unutulan komşuluk, eskiyi yad ederiz
Sevinç denen kıvılcım kayboldu sen giderken!

Bol rahat kıyafetler, ayağımızda terlik
Kıştan kalan kasveti ruhumuzda giderdik
Dolunaylı geceler, yıldızlarla aşk derdik
Sevinç denen kıvılcım kayboldu sen giderken!

Hasatların ardından kışa hazırlık başlar
Solan yaprak çiçekler, gökte göç eden kuşlar
Eylül okul telaşı; yavru gözlerde yaşlar
Sevinç denen kıvılcım kayboldu sen giderken!

Gelecek yaza, belki varız, belki de yokuz
Sisli bulutlu günler, düşleri sırala diz
Şefkatle bizi saran anılar şimdi öksüz
Sevinç denen kıvılcım kayboldu sen giderken!

Elveda güzel mevsim, geride kalan bizi
Hatırlasan da yeter...İçten içe bir sızı
Elveren ömürlerle kucakla hepimizi
Sevinç denen kıvılcım kayboldu sen giderken!

21 – 09 – 2003 – Ataköy