Sevinç Benim Şiiri - Tahir Azman

Sevinç benim...

Bu gün evet bu gün mutluyum...

Bıraktım hatta düşürdüm kederlerimi gün doğarken;

şafaktaki sarı ışık tulu etti ruhumda,

bülbül şakıması neşeli bir şarkı; nağme nağme dilimde...

Kuru dallarım çiçek açtı sanki bu huzurda...

Umudun atlısı yoldan döndü şafakta, efkar kızıllığı artık tozlu rafta,

Can susuzdu canan uzakta...

Ama, o Su'da yakın gelecekte akacak;

Bilirim içilecek o vakit ağızdan akıta akıta...

Aman be hoca etme, deme öyle gerçek bu işte, dilimde;

düşürdüm ben elemi de kederi de, gözüm ne astronomide ne fizikte...

Akşam gel; gelme sen seherde, sevgi ektim ben güneşle...

Gölgesi düşmüş gönül bahçeme, bir ömür sabır serptim cömertçe...

Gör bak hepsi karşımdaki çizgide;

Biliyorum fışkıracak sen isteme sende...