Sevinç Şiiri - Mustafa Süreyya Sezgin

Sevinçle kalktım bu sabah yatağımdan.
Traş oldum, sevinçle giyindim.
Uzaklara...
Çok uzaklara...
Taşıyordu sevincim gönlümden.
Umut, özlem ve sevgi...
Sokağa çıktım sonra.
Karanlıktı...
Soğuktu...
Ve çamurluydu sokaklar.
Kuyrukta uzun süre,
Bekledim gelmeyen otobüsü.
İnsanlar vardı, önümde ve arkamda.
Yüzlerine baktım,
Sevinç yoktu! ..
Hava soğuk, yağmur yağıyordu.
İnsanlarsa susuyordu...
Yağmur yağıyordu,
İnsanlar,
Islanıyor, üşüyordu.
Sevincim uzaklarda,
Çok uzaklarda kayboluyordu.

Mustafa Süreyya Sezgin
(İstanbul,16.12.1979)