Sevimli kuş Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Sevimli kuş

Bir adam bekliyordu penceresinin önünde
bir adam yıllardır bekliyordu
ne beklediğini bilmeden

pencere de yıllardır hep aynı yerde
o da bekliyordu biliyordu beklediğini

camın kırık kenarından üflüyorken rüzgar
ürperiyor üşüyordu mumun titrek alevi
ve adam

bir adam ne beklediğini bilmeden yıllar yılı
kaygılı kahırlı umutsuz

rüzgarla karışık yağmur kirli camları yalayıp geçti
bir şarkı çınladı kulaklarında

ve sonra
pencerenin pervazına bir kuş gelip kondu
ıpıslaktı

bu bir haber dedi adam belli belirsiz gülümsedi
bir beklediği olmasa da
hayat kıpırdamıştı ya

dokunmuştu ya görünmez elleriyle

sen yine de bekle der gibiydi
yağmur hafiflemiş çiseliyordu

ne sevimli bir kuş dedi adam
söylendi kendi kendine
belli ki yardıma ihtiyacın var

belki de ben bunun için buradayım

açıp pencereyi aldı kuşu içeriye
ısıtmaya başladı avuçlarında

Yüksel Nimet Apel

6/Eylül/2014/Cumartesi/Bodrum