Sevimli Çocuk Şiiri - Sinan İspenoglu

'Çocuktu...
İnsanların sahtekar,
yüzünü görmemişti...
Anlattı hayallerini,
Arkadaşlarından bahsetti..
Ve öğretmen olacakmış,

Gözleri hayatın acı pencesini görmemişti...
Sevimli bakışları...şeker tartıyordu adeta,
Dilleri saygıdan bahsediyordu...
Bir o kadar da fedakardı...
Annesinin aldığı ayıcığı verebiliyordu...
Sade saf cıkarsız gülümseye biliyordu
Çıkarlı insanlara...'

Büyü sevimli çocuk,
Hadiye Kaptan’ının mayısı konsun,
dudağına...
Bir ateşin yakmasını,
dokununca anlayacaksın...
Büyüyünce cısss demeyecek kimse
Bazen aşk ateşinde yanacaksın...
Cahit Külabi olayım sana bir gece,
'Hikaye'ni anlat bana...

Ya da 'Affan Baba’ya para sayalım,
Satsın bana coçukluğunu..'
Ya da Ziya Osman Saba’dan
'Bir çekmecede unutulmuş,
Senelerle rengi solmuş,
Bir tek resim çocuklugum'
Böyle mi sayıklarız acaba...

Lena Aslanbaş gibi
'Akşam eve gelen bir babam olsa,
Soframda anacığımın pişirdiği
Sıcacık çorbam
Yüreğimde umut
ve büyümesem....'

Hayallerinin gölgesinde kalma çocuk,
Yaşa bu sevinçli günlerini...
Ümit meyvelerini öldürme...
Sevimliliğınle kal çocuk.