Yolumda güller bekliyordum,
Zakkumlar değil! ...
Yüreğimde umut besliyordum,
Yıkımlar değil! ...
Gökler böyle kararmamalıydı
Gece gözlüm,hasretim! ...
Her biri bir serseri,
Karanlık sokaklara düştü ümitlerim.
Kuytularında saklananlar düşlerin,
Bir sokak lambası altında
Açığa vurdu çaresizliğim.
Kabullenmesi zor belki
Yittiğini bir umudun
Fikrinden uzak kalmak isterken
Sana varıyor sonu her yolun
Nedenlere niçinlere
Cevap aramıyorum artık
Mavi düşlerim SEN
Siyah gerçeklerim yine SEN
Ne kadar tezat duruyorsunuz
Bir bilsen....
Düşler ve sen
Adam boyu umutlar ölüyor.
Yangın misali yakarken sevda
Yol boy ardından
Bir kınalı ceylan ağlıyor.
Dağlar ki çöle dönerdi;
Bir umut can verirken,
Oğlan dedi ki mektubunda;
-Bu dağlardan inmeyecekmişim gibi geliyor,
Kötü kabuslarımdan hayalin kurtarıyor.
Kız yazdı ki cevabında;
-Nasıl çıkışı varsa,inişide vardır
Sevincim sende kalsın,
Hüznümü bırak bana.
Dokunma ağlayacağım.
Sessizce çek kapıyı
Git yalnızca...
Hüznüm bende kalsın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!