Yağmur inerken şehre;
Toprakların dizilişiymiş adın.
Güneş doğarken ufuktan;
Gökyüzü yazdı sanki.
Kuşlar söyledi;
Onların en sevdiği şarkıymış adın...
Şimdi bir tanesi ile konuşuyorum seherde.
Seni ne kadar sevdiğimi anlattım...
Yarın gelecek pencerene.
Can bedenin elçisiymiş...
Ölmedikçe seveceğim seni.
Kuş sevdamın elçisi...
Ölmezse anlatacak sana sevimi.
TARIH: 09.06.2004 SAAT: 05:07
Ben bir serçenin kalbine güvenemem.
Rengi mavi-beyaz tüm boşluklara adını haykırıyorum.
Yarın o serçe pencerene insin.
Bir gün sesimi belki duyarsın diye...
'n.t.'
Noyan TüzünerKayıt Tarihi : 6.11.2004 04:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Uçarlar bilinmezlere...
Kutluyorum.
Pencerenin kenarı sis...
Elçi sevdayı taşıyamadı.
Kuş pervazına konamadı.
Yüreğim sevisini anlatamadı...
TÜM YORUMLAR (2)