Sevilsende Sevemezsin Şiiri - İsmet Temur

Sevilsende sevemezsin, sende o yürek yok
Enson sevgiden bahsedecek olan sensin
Varlığın hayat güneşim, yokluğun karanlık gece
İsterdimki, sende bana, sana baktığım gibi bak
Lakin, gözlerin baksada görmüyor gibi beni
Sen istesen, ben sana hayatımı adardım
En derin umutsuzluklara mahkum ettin
Nedendir bilmem, esirin olmakta yetiyor
Dahası azat etsende ruhum kalır o zindanda
Eğer tutup elimden almazsan gönül tahtına
Sevgi dediğin, yönsüz bir deli rüzgar
En çok istediği, ne varsa darmadağın etmek
Varlığın ömre bedel, yokluğun derde garkeder
Elimde değil, gözlerine mahkum olmuşum
Meramımı anlatmak isterim, dilim lal olur
En sonunda sebebim sen olacaksın bilesin
Zulmüne kurban, gözlerine esir olmuşum
Sinemde açtığın yara, sarılır yara değil
İçimdeki ateş, denizlere atsan sönesi değil
Niçin merhem olmazsın açtığın yaralara