Sevilmenin Şartı Şiiri - Mesut Çetinkaya

İnsan, ailesinden biri gibi, sever mi başkasını
Onunla başlayıp, onunla bitirir mi dualarını
Belki de hiç dokunmadığı, iki kelime etmediği birini
Sevebilir mi, bülbülün gülü, annenin bebeğini sevdiği gibi

Onun için gidebilir mi kilometrelerce yol, başka şehirlere
bekleyebilir mi aç susuz, soğukta, kapı önünde
Aileden biri görebilir mi, onun için göz yaşı dökebilir mi
Bunları yaparken içten ve samimi olunabilir mi

Olunabilir, sevilen layıksa bu yapılanlara
Seviyorsa tüm insanları, adlarını bilmiyorsa da
Çekilebilir eziyet, gidilir peşinden şehirlere
Dürüstlüğünü yerleştirdiyse, onu seven gönüllere

Binlerce insan, adını hep bir ağızdan haykırırken
Kibirden ve riyadan uzak durabilirsen
Kapılmazsan makamın, mevkinin şatafatına
Bu insanlar her zaman, seni gururla taşır sırtında

Çalışıyorsan milletin hayrı için, gündüz gece
İzin vermiyorsan, yolsuzluğa rüşvete
Yerin insanların,tertemiz gönlüdür
İnsan olana bu, en büyük ödüldür

Seviyor millet tayyip’i, aileden biri gibi
Şölene çeviriyor, gittiği her yeri
Ediyor sabah akşam onun için dualar
Ondan uzak dursun diye, felaketler, belalar

Merak ediyorlar bu millet sever Tayyip’i niçin
Tehlikedir oysa O, bu devlet için
Devletleri milletler oluşturur, bunu unuttular
Sözü millete verdiği için, seviyor Tayyip’i milyonlar