Sevilmenin kıymeti, iyi bilinseydi,
Yanlış kişiler bu kadar çok sevilmez,
Hasret ve acı dibe vurmazdı.
Sevgiden anlayan herkes,
Sevenleri arasında tercihini yapar,
Doya doya sever, mutlu olurdu.
Aşkla sevmek ise, bir inat uğruna,
Hasret denizinde durmadan kürek çekip,
Tabiat kanunlarına yenilmek,
Ve bir ömrü, vuslata kavuşmadan feda etmek değildir.
Lâyığını bilememek, yaşını unutmak,
Kendi değerini fazla görmek,
Böylece sık sık hatalar yapmak,
Öldürür insanı.
Kendinden daha az güzel birini sevmekse,
Yüceltir insanı.
Sadece güzelliğin peşinden koşan bir bülbül,
Binlerce kuş arasında kaybolur.
Sadece bir yakışıklının peşinden koşan bir gül ise,
Papatya tarlasında kaybolur.
Altın kalpli bir sevgiliyi arayıp bulan,
Ve tüm ömrünü onunla birlikte geçiren talihli kişi ise,
Mutluluğa tarif olur ve asla acı çekmez…
24.5.2007
Erol GüngörKayıt Tarihi : 1.1.2011 13:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
