Sevilmenin Erdemli Hikayesi

Bizi seveni, ay parçası sözlerle donattık da,
Yıldız halesi hayallerle, sözde hiç avutmadık.
Sabah olmaya yakın, şafak anında,
Güneşi toz pembe, hiç ağartmadık!

Bizi seveni, kalbinden vurduk da,
Sırtından hiç bir vakit vurmadık.
O saplı bıçakların gün ışıltısında,
Gözler kamaştı ama, hedefi şaşırmadık!

Bizi seveni, peşimizden sürükledik de,
Göz gören eşiklerde, hiç süründürmedik,
Gölgelerden bu yüzden kaçtık belki de,
Karanlık köşelerde biz hiç sevmedik!