Sevilmeden sevmek Şiiri - Salih Özenç

Sokaktayım yine kaldırım taşlarına oturmuşum.
Elimde kırık bir kola şişesi.
Dizleri üstüne çökmüş karanlık gece.
Yağmur sırtımı sıvazlıyor.
Çamurlu sulara bakarak,
Tutmayacağımı bile bile,
Yeminler ediyorum yine.

Bugünlerde mutluluk,
Karşı pencere kadar yakın bana.
Bilmiyordu onun için uykusuz kaldığımı.
Bilmiyordu işte bilmiyordu.

Duruyor mu hala aklının bir köşesinde gözlerim?
Titretiyor mu kalbini,saklı saklı duyduğun sesim?
Şimdi kimin omuzlarını ıslatacak gözyaşım?
Sevilmeden sevmek,işte böyle birşey.