Sevilir miyiz kaldırıp kendimizi boşluğa bıraksak?
Seviliriz,seviliriz fakat o zaman
Derin bir uykuya dalar
Sevildiğimizi bile göremeyiz
Cesedimizi bile bizden daha çok seviyor olmalılar ki
Öpmeye başlıyorlar ağlayarak
Hayatında bir an olsun öpmeye tenezzül etmeyenler
Methiyeler düzülüyor
Cesedimizin toprağa girişinin hatrına
Hayatında bir an olsun methetmemiş dostlarımız tarafından
İyi çocuk oluyor adımız
Hani ben iyiyim de o yüzden iyiliyorum dostumun cesedini
İğrenç bir ayak bu
Yaşarken yüzümüze bile bakmayanlar
Resmimize bakıyor uzun uzun
Sanki gerçekten severmiş gibi
Öyleyse ecel gelmeden kendiliğinden
Ölmemeli
Sonradan öğrendim bunu
Gerçek sevgi buluyor seni kapalı kaleler ardında olsan da
Tıpkı ölüm gibi
Beklemeli
Yalnız sana ait olan o sevgiyi
Özlemeli
Yalnız sana ait olan o ilgiyi
Fakat ne yapılırsa yapılsın
Ölmemeli
Gerçek sevgi gelmeden..
Kayıt Tarihi : 22.7.2016 00:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!