Sevilerde Buluşamama Şiiri - Osman Velioğlu

Ruhumun en ücra köşelerinde
Karanlıklar çöktü, farkında mısın?
Boğulurum sensiz gecelerinde
Anlamam, dünde mi, yarında mısın?

Benliğim kahrolmuş, benliğim yorgun,
Kusursuz varlığın ışık tutmuyor
Zamanı dondurdu bu ani vurgun,
Bakışlar soğudu, düş ısıtmıyor.

Avuntum haykırır yalnızlığımı
Kanıtlar anlamsız terkedilişi.
Sözlere gömerim kırgınlığımı,
Kanatır beynimi yokluğun dişi.

Biz - ki sevilerde buluşamadık-
Ulaşılmaz kıldık birbirimizi.
Duygular savruktu, anlaşamadık,
Anlaştıramadık sözlerimizi.

Şimdi bir sorgudur, beynimi sarar,
Varlığın ne kadar gerekli bana?
Gözlerim,kendine muhatap arar
Anlatabildim mi kendimi sana.