Sevilene Mektup 2 Şiiri - Orhan Kutlu

Nasıl başlasam satırlarıma
Bilemiyorum.
Sönmedi bu yürek yangını desem,
Kurumadı gözlerim hasretin hüznünden,
Dinmedi sızısı yokluğunun,
Ve kalmadı sabredecek gücüm.
Gelip kapına diz çöksem
Anlatırmı kendini ıssızlığım.

Tutsam ellerinden gözlerine bakarak,
Acısını hissettirsem
Kör olası yalnızlığımın.
Bir şeye benzemediğini
Sensiz yaşamanın.
Her an kahrettiğini benliğimi
Gidişinle miras kalan bahtsızlığımın.

Seni seviyorum,
Seni seviyorum desem
Son nefesime kadar kulağına,
Akan gözyaşlarımdan
Gökkuşağını oluştursam aşkın.
Hiçe saysam kuralları,
Takmasam yasaları, günahları
Önüne geçebilirmisin pervasızlığımın.

Mutluluk seninle olmak,
Sana sarılmakmış.
Seninle bakmak dünyaya
Seninle yaşamakmış.
Güçsüzüm, yorgunum, yaralıyım
Üstelik biçare.
Gönül dümyamda
Sebebisin iktidarsızlığımın.

Çok yakın gidişim biliyorum.
Senden, aşkından, herşeyden.
Senden sonra ki dileğimdir gidişim.
Öpüyorum,
Koklarken gül kokulu saçlarını dudaklarından.
Tek vasiyetim hoş görülmesidir,
Aşkından başka,
Senden başka,
Her şeye umarsızlığımın.