Sevilen Melek Yüzlü İnsan

Hani insan tuzsuz ekmek yerde
Tat alamaz ya
Boş bir saman gibidir
Lezzeti kaybolmuş adamın
Damağında
Kimselerle de konuşmuyor
Sağır ve dilsiz gibi
Derdini pay edecek hiç kafa dengi de kalmamış
Sanki bu dünya da
İşte o zaman hiçbir yere sığdıramaz kendini
Tek başına yapayalnız aşık
Sokakta ürkek ürkek yürür
Kafasını kaldıramaz yerde
Dünya nimetleri onun için artık önemli değildir
Sanki kaybolmuştur
Hepsi gözünde
Göz görmez olmuş çevresini
Kulaksa duymuyor artık hiçbir sesi
Sadece nefes alıp veriyor
Komada yatan bir hasta tipi
İçi boş,gönlü bir hoş olmuş
Çaresiz yarsiz özlem dolu olur
Garip adam

Sanki
Bütün dertli şarkılar onun için bestelenmiş
Yaşadığı acılar hep onun acısı olmuş
Yüreğinde
Kanadı kırık kuş misali
Korkak ve ürkek
Uçmaktan yoksun
Rüzgar bile okşamıyor yüzünü
Ufku ise karanlık
Anılarını hatırlayamaz olmuş
Kendisini
Uzun sözün kısası
O bu alemde yokmuş ya sevdiği
Gönlünde derya olmuş
Yaşarken ölmüş adeta bu adam

Sevgiden yarden umut aramış durmadan
Hasret olunca,seven adam
Tıpkı bu saydıklarımın
Daha on katı fazlasını taşıyor
Özünde
Hayat kapkaranlık onun için
Dünya yaşarken mezar olmuş adeta ona
Yaşamış yaşamamış hiç bir şey fark etmez
En büyük işkencesi acısını
Bedeniyle birlikte ruhunu kapatması
Gönül ne kabul ederse etsin
Yaşıyor o seven

Korkunç bir sınav bu
Allah’ım dan sabırlar vermesini diliyorum
Ona
Hakkımda hayırlısı olsun
Sevip sevilenlere
Örnek olsun bu adam

Ruhların derinliğinde yaşıyor sevdan
Sev beni ne olur
Seven sevilen muhteşem kaplamış o an
Öteler bitmez artık,senin için
Beklersin değil mi
Kavuşana kadar
Sevilen melek yüzlü insan
Bahattin Tonbul
30.10.2010