Sevilemedim Şiiri - Kemal Bölükbaşı

Boşuna da deli gönül boşuna
Gidemedim ben o yârin hoşuna
Akıl ermez yaratanın işine…
Kuş tuttum ağzımla sevilemedim.

Ay çekildi bulutların ardına
Yâri olan erden vardı yurduna
Ne idi günahım saldın derdine
Kuş tutum ağzımla sevilemedim.

Söz söyledim sevda dolu sıralı
Dertli yürek aşkın ile yaralı
Hiç gülmedim yâr yanına varalı
Kuş tuttum ağzımla sevilemedim.

Oy dedim! Bu cana sevdaları ek
Düşürdü ardına yedirdi kelek
Ne ettim ben sana ne ettim felek
Kuş tuttum ağzımla sevilemedim.

Koynunda uyuttun hasretin derdin
Gam yükünden gayrı bana ne verdin
Birde utanmadan sevdiğim derdin
Kuş tuttum ağzımla sevilemedim.

Dil döktüm diline dilim varmadı
Yine de kalbimi nefret sarmadı
Kayboldum gözünde kimse sormadı
Kuş tutum ağzımla sevilemedim.

Viran oldu benim köşküm sarayım
Bir umut ver cana ben de güleyim
Şimdi ne haldesin nerden bileyim
Kuş tuttum ağzımla sevilemedim.

Âşık Kemal seni elde görmüşler
Ağu’lu ağları sağlam örmüşler…
Görüp duyanlarsa sağır körmüşler
Kuş tutum ağzımla sevilemedim.

24.05.2016/Kahramanmaraş.