Sevildim mi? -5- Şiiri - Erbil Kutlu

11. sınıfta başlamıştı artık. Bu sene ÖSS ve ÖYS maratonunda artık son düzlüğe girmiştik. Sınav heyecanı basmıştı hepimizi. Zira sınıfça bu sene kendimizi sınamak maksadıyla sınava girecektik. Kredili sistemde okuduğumuz için artık ders seçiyorduk, ona göre devamsızlık yapıyorduk. Geçen sene bizle derse giren üst sınıflardan sınava girecek olanların bırakılmadığını öğrenmiştik zorunlu sayılan derslerden. Bu sebele oldukça uçarı olmuştuk iyice.

Sınıftan yasin diye bir arkadaşımın birlikte olduğu kız arkadaşının sınıfından bir kız vardı, beyza isimli.
Siyah, uzun saçlı idi. Arkadaşlarının etek boyları diz üstü olsada, onun üniforması kurallara uygun; diz altında idi. Bendende biraz uzundu.

Gün oluyor kah kah gülüyorduk, gün oluyor göz göze kesişiyorduk. Ya da ben öyle sanıyordum, bilemiyorum.

Kankam Mahir’de, aynı benim gibi ondan hoşlanıyordu. Onunla tanışmamız ancak üç hafta kadar oluyordu. Güneşli bir kasım akşamı idi. Bayrak töreni bitmiş ve eve gitmeye koyulmuştuk.

Yolda Mahir ile konuşuoyrduk. Mahir “ya olüm, gel şu kıza teklif et, kabul etmezse ben edicem seni bekliyorum” dedi. “kendimi hazır hissetmiyorum. Hissedersem giderim zaten biliyorsun.” dedim. “sen korkuyorsun, tavuk musun sen? ” demesine; “gel lan gel hadi, kabul etmezse sen edeceksin, ama ok? ” diye karşılık verdim. Tamam dedi gözleri parlayarak.

Beyza, bahçede duvarın yanında durmuş arkadaşı Özlem’i bekliyordu. “Beyza n’aber? ” dedim. “İyilik, senden” dedi. “İyilik” dedim.
- Ya Beyza
- Evet
- Benim kız arkadaşım olur musun?

Gülümsedi. Dudaklarını ileri doğru uzatmış halde beklerken, ben hemen atıldım; “Şu Mahir’e inat kabul kabul et ya, n’olur”
Cevap sert, kesinve netti. Zaten yüzüde artık gülmüyordu. “HAYIR”...

Hayatımın şu anına değin hazmedebildiğim tek reddediliştir, hala.

Bir süre göz göze bakıştık. Utandım. Ne dedim ben dedim. Çektim gözlerimi ve iyi akşamlar diyerek ayrıldım yanından. Özür dilemek bir kelime yığınından farksız geldi bana o an...

Mahir “n’oldu lan red mi etti? ” dedi. “Evet” dedim, “Hadi bakalım seni görelim”. “Manyak mısın lan sen? O gelsin etsin ben mi gidecem onun ayağına” dedi.

Tam iki ay boyunca ben nasıl o lafı ettim diye yedim kendimi. Sonra sömestr tatiline gireceğimiz hafta, arkadaşı Özlem ile beraber oturuyordu. Özlem ile muhabbetimiz olduğu için ondan çekinmeden gittim yanına. Özür diledim ve tekrar teklif ettim. Ancak yüzüme bakmıyor ve “biz zaten arkadaşız, sorman saçmalık” dedi. Ayrıldı oradan ve biz Özlem ile yalnız kaldık. Özlem gülerek “N’oldu, ne bu afra tafra” dedi. “Haklı” dedim ve olanları anlattım. “Eeee afferim sana, bir salağın gazına gelmen büyük başarı yani” dedi. Yüzüm yanıyordu, sanki ateşe bakıyordum yakından. “Başka bir durum olsa yardım ederdim, ama sıçmışın. Kindar değidir, affeder inan” dedi.

Ertesi dönemin başında, sınıftan bir kız arkadaşımla ona şiirler göndermeye başlamıştım. Yaklaşık 10-15 adet şiir göndermiştim. Hepsini gülerek karşılamış. Kız artık götürmez oldu şiirleri ve “Ya artık şunun sonunu getir” dedi.

ÖSS’yi bitirip, gözümüzü ÖYS’ye çeviridiğimiz haftanın çarşambası idi. Gene Özlem ile oturuyordu. Gittim yanlarına. Sınavdan bahsettik. Beyza “kazanır mısın? ” diye sordu. “öyle aham şaham bir puan almam, ama 105’i geçer ve ÖYS’ye girerim. Matematik ve Fizik kolaydı, Türkçe’de kolaydı, gerisi işkembeydi” dedim. Kahkaha ile güldü ikiside. Sonraya Beyza’ya “beni affettin mi” dedim. “Ben kin tutmaaaam” dedi. “O zaman yanına geldiğimde etrafa değil, bana, yüzüme bak bileyim. Ya haklısın o anda amaç o olsa bile etmemem gereken lafı ettim. Ama inan o an senin için böyle birşeye hazır değildim. Gazı iyi yedim, fren patladı ve duvara iyi bindirdim. En azından beni bana affettir, n’olur? ” dedim.
“Erbilcim, o an için verilmesi gereken cevap oydu, onu verdim. Affetmesem böyle konuşabilir miyiz? Gönlünü ferah tut. Kendine iyi bak, şimdi derse giriyoruz” dedi.

Bundan bir hafta sonra çıkma teklif ettim. “Üzgünüm kabul edemeyeceğim. Başkasıyla çıkmaya başladım” dedi.

Yüzüm yanıyordu,sanki ateşe yakından bakar gibiydim.

Böylelikle anladım ki; dost bildiğin, bir an geliyor ve elde edemeyeceği bir konuda “Benim Değilse, Hiç Kimsenin” felsefesini güderek düşman olabiliyor. Bu olaydan sonra Mahir ile olan muhabbetimi daha da sınırladım. Ama neye yaradı. Sevgim gene içimde patlamıştı.

Bir Sevgiye O Kadar Yakın Hissetmiştim Ki Kendimi, Üç Defa Reddedilişim Acıtmamıştı Beni, Çünkü Haketmiştim...

Ve gördüm ki, ÖYS’ye girme haklı kazanmışta olsam, zorunlu dersten bırakılmıştım.

(DEVAM EDECEK)