Sevildim mi? -3- Şiiri - Erbil Kutlu

Bir ekim günü, güneş tüm şiddetini gösterirken eve gelmiştim. Artık orta 3’e gidiyordum. Babam öleli 1 yıl olmuştu bile. Yalan Rüzgarı devam ediyor, birde üstüne Cesur ve Güzel başlamıştı. Kim bilirdi ki bu iki dizi ileride birleşecek?

Uykusuz olurdum hep okul dönüşlerinde, sabahçıydım zira. Yemeğimi yedikten sonra bir rehavet çöker ve giderdim hemen. Bazen yemek yemeğe bile fırsat kalmazdı.

O gün yine yattım uyudum. Rüyamda küçüklüğümü, uzun zamandır görmediğim arkadaşlarımı gördüm. Canım sıkılmıştı uyandığımda. En eski arkadaşım olarak kim vardı yanımda?

Ertesi gün derslerde de aynı soru ile kafamı yoruyordum. İlkokuldan arkadaşım Emel, benden silgi istedi. Herşey gözgöze gelip, benim ona “biz ne kadardır tanışıyoruz” diye sormama kadar normaldi. Olayı yoldan çıkaran onun cevabı olmuştu. “Bu sekizinci yıl, ama 4 yıl ayrı sınıflarda okuduk seninle” demesi, bende açılması zor yaraların, buram buram kanamasına sebeb olmuştu. Aynı hesabı bende tutuyordum zira. Ama böyle ayrıntı ile bana sunulması beni duygulandırmıştı.

91 yılının eylül ayında ben babamı, o ise dayısını kaybetmişti. Dertleşirdik onunla zaman zaman; ve aynı sırada otururduk orta 2’ye giderken.

Çok narin yapılı, açık kumral saçlı, yeşil gözlü; Emel Sayın’ın küçük bir kopyasıydı. İlkokul 1’e giderken ona, Emel Sayın’a çok benziyorsun dediğimde hep gülerdi. Bunu ortaokul boyuncada söylemiştim. Hep aynı tepkiyi vermesi hoşuma gidiyordu.

Ve aldığım o cevaptan sonra, onu ilk tanıdığım andan, o ana değin tüm yaşadıklarımızı düşündüm bir gün boyunca. Çok iyi anlaşıyorduk, hiç tartışmamışdık onunla hemde hiç. O ender insanlardan biridir hala. Zaten onlarıda toplasam, ya 3’tür, ya 5’tir.

Vardığım son nokta şuydu:

Onunla çok güzel bir geçmişimiz vardı ve benim bunu bir ilişkinin temeli olarak kullanmaya hakkım yoktu. Olduğu gibi devam etmeliydi. En azından yıllar sonra bir gün, onu yolda gördüğümde selam verebilmeliydim.

Ama ona olan hislerimi sırdaşım olan dostum Gökhan Daştan’a açmıştım. Daştan, onun fiziğinden hoşlanıyordu; bense, onunla hala konuşabiliyor olmaktan ve bir geçmişim olmasından.

Ortaokulda bitmişti artık. Bu tarihten sonra onu, lise boyunca 4 defa daha gördüm. Bunların ikisinde, servisin içinden can siperane el sallamıştı bana, birinde en küçük erkek kardeşini okula götürüyordu ve sonuncusunda ise, evine gidiyordu ve ayak üstü konuşmuştuk.

Temiz bir geçmiş bıraktığıma inanıyorum benden ona. Çünkü o, bana bırakmıştı. Böylesi daha güzel gelmişti bana...

(DEVAM EDECEK)