Sevildikçe Şiiri - Oktay Çekal

Sevildikçe…

Asilce; yürekten akan sevgi,
Şelale gibi, en yüksekten süzülerek,
Hedefine varan; ok misali kayıyor, ruh kızağında,
Çarpan bir elektrik gibi, dokunduğu yere konuyor,
Yakıyor duyguda gizli, küllenen umutları,
Meşale gibi aydınlatıyor, karanlığı ezerek…
Umut yolcularına, güç veriyor sevgi,
Hayatı sevdiriyor, amaç olarak,
Sevmeden, sevilmeden geçen bir ömürde,
Bomboş sokaklara, giriyor beden…
Çırpınıyor boğulmamak için, nefesleniyor hayat,
Yürümek engelleniyor, adım adım…
Dağın karanlık yamacında, kaybolmak gibi,
Güneşi görmeden, yanmak gibi sevgi,
Hayallere serpiştirilmiş, sonsuz bir ömür,
Hükümlü yüreğe, konmak gibi sevgi…
Boşluklara düşmüş, ufuklarda dolaşmak kadar,
Görsen de tutamamak kadar uzaklarda,
Gönül ormanında, kaybolanı aramaktır sevgi,
Bir çiçeğin, özüne varmak kadar tatlı,
Bir kelebeğin, renklerinde kaybolmak kadar,
Özgürlüktür sevgi, sevildikçe…

Oktay ÇEKAL
23.12.2011–13.58