Sevildiğimi sandım. Kalbimin derinliklerinde bir meltem esintisiyle baharı hissettim, ama o esinti, aslında fırtınanın habercisiymiş. Gözlerindeki sevda ışığı sandığım parıltı, meğer yanılsamanın gölgelerinden ibaretmiş. Hayallerim, gökyüzündeki bulutlar gibi dağıldı, her biri yağmura dönüşüp kalbimin kırıklarına düştü.
Bir gül bahçesi hayal ettim, oysa dikenli yollarda yürümek zorunda kaldım. Sesindeki o sıcak ton, şimdi kulaklarımda yankılanan bir sessizliğe dönüştü. Zaman, sevgimizin üzerine karanlık bir örtü serdi; umutlarım birer birer söndü, gözlerimdeki ışık bile kayboldu.
Bu dünyada yalnızca Allah'a sığınırım. Kalbimin acılarını, ruhumun sancılarını yalnız O'na emanet ederim. Çünkü bilir ve inanırım ki, sadece O'nun rahmetiyle yeniden doğabilirim.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta