Sevil Sevinç Kandil Şiirleri - Şair Sevi ...

Gözlerim kuytu karanlıklarda
Karanlık bir odada
Hangi satırında olduğunu bilmediğim
Bir yazı…
Karanlık duvarda
Seçemediğim resimdeki gözler

Taşıtlar yol alır Güneşin doğacağı ufuklara Hepsinin vardır bir yolcusu Dönenler vardır geriye o yolculuktan Batışını bir tepeden izlemenin Hüznünü yaşamak ister gibi Yine de gider taşıtlar Sabah güneşinin,gözlerdeki yakıcı parlaklığını Daha yakından Hissettirmek için yolcusuna Çevirsen de yüzünü başka yöne Hayal hayal gözlere düşer güneş Kendi rengiyle… Bir sarhoşlukla dönenler olur Daha önceden gördükleri Diğerlerinin peşinden Giderken o tepeden Başka doğuşlara doğru güneş En güzel renklerle makyajını yapıp Kıskandırır; yakınındaki bulutları. Cömertliğinden vazgeçip Alır maviliğini denizlerin Sonra; Ateşli bir kadın gibi Sokulur gizlice Doğuşunu bekleyen Yeni yolcuların gözlerine Doğuşun ateşini bilmeyenler Batışın hüznünü anlayamazlar.

Ölümden korkan süslü bir ihtiyar gibisin sen
Bir görünüp cezbeden içine alıp kaybeden
Nefretin var belki zamana
Zamanla aldanmış,unutmuş,yorulmuş
Koynundaki şu kalabalığa
Seninle bilinmez: Kalabalıklar, şu sesler

Hayat dediğin; Bir nefes bir heves Hiç bitmesini istemediğin Kimi zaman ne nefes ne de heves yeter İçindeki bitmek bilmeyen üzüntüleri Ya da mutlu olma arzusunu gidermeye Güller gelir avuçlarına Sonra solar zamanla Sevgiden uçuşup yerleşir yanaklarına buseler Hasretinin en derin anında Sarar seni hep istediğin o sıcak huzur Ya sonra… Belki nankörlüğün seninle hep yanında Unutursun avucunun mutluluğunu Kaybolur yanağındaki sevgi Yalnızlık seninle kalmak istediğinde Kıskanç bir hüzün sokulur sessizce İster kabul et istersen etme