Sevil Kutlu Şiirleri - Şair Sevil Kutlu

Belki böler ıssız geceyi gelirsin diye,
Saatler boyunca,seni bekledim.
Hayallerimdeki gibi,katıksız seversin diye,
Elimde boş umutlar,seni bekledim.

Mavi gözlerim uykulu bir bekleyiş içinde,

Gel yavrum..!
Gel de gör,
Gözlerimden akan sessiz yaşları...

Belki o yaşlarda,
Sevdiğim yerleri görürsün.

O bir ot!
Yeşermek istiyor
Bulduğu çatlakta...
Açılmak istiyor umuda,
Ki, dal budak salsın.

Karlar sıcağın etkisiyle eridiğinde,
İçimdek duygular da erise bir bir...
Yeni bir hayata başlasam,
Umut dolu,sevecen..!
Yaşasam tüm güzellikleri,
Ölürcesine..!

Bazen her şey dokunur yüreğine.. ! Hayat işte.. her yerinden deler geçer insanı… ÖLMEK istersin ölemezsin… Sevmek istersin sevemezsin, koşmak istersin koşamazsın... Bir anda yitip gider sevdaların yitip gider kalan ömrün çektiğin acının arkasında... Sadece yaşadığın an büyür gözünde, ondan gayrisi kaybolur özünde... Ateş düştüğü yeri yakar...! Dağ dağ uzaklaşırsın bir anda yaşamdan, renklerin kaybolur, ışıkların bir bir söner… Baş başa kalırsın yalnızca çektiklerinle... Büyür kaldırımlar gözünde, uzadıkça uzar yollar... uzar gözünün alabildiğince Yakıcı bir ateş değer kalbine... Umutlarına, hülyalarına... Yakar kül eder hepsini bir anda... Yürek yürek dağılır, ağıt ağıt ağlar yüreğin. Yaşı döken gözlerin olsa da … Hep acıyı hisseden kalbin..! Ve alıp götürür seni acı, hiç görmediğin hiç düşmediğin kuyulara... Bulunduğun zamandan, bulunduğun mekândan kopup gidersin uzaklara. Uğuldar gözünün görebildiği her şey, kalbin tıkanır kalır acının yollarında. Boğulur gidersin çektiğin acıların dalgalarında... Çektiğin hasrettir, çektiğin özlemdir, yol alamamanın sancısıdır çektiğin aslında. Üzerine gelir dağlar, ovalar nehirler, üzerine üzerine… Hayat işte deler geçer insanı Ve duyduğun işittiğin yaşadığın her şey, İşte böyle bazen Her şey….. dokunur yüreğine...!

Geceyi dinliyorum..! Sessiz,sakin,ıssız..!
Vurulurum zincirlere,prangalara...
Vurulurum yalnızlığa gecelerde...

Ağustos böceklerinin mırıltısında kulağım...
Çok uzaklarda bir su sesi...

Alsam başımı gitsem gördüklerimden öte,
Düşe kalka yürüsem tahta köprülerde,
Yufka ekmeği yesem,hırçın sahil köylerinde,
Bir sevgi yolu açıp,ulaşsam Rabbime...

Açılsam mavi yelkenimle denizlere,

Başımı göğe kaldırıyorum!
Gonca düşünceyi,
umuda koşuşu,,,
Sevgiyi ilk heceleyen çiçeğin,
Göğsünü gererek,
Geçişini görüyorum.

Varlığın!
Gözlerimin öbeğinde bir büyü..!
Ve rahmetinin sağanağındayım bu akşam.

Döne döne,yana yana ıslanmak..!
Doya doya ağlamak,Sen’siz geçen zamanlarıma…

Bilinmez bir günün sabahıdır bu..!
Penceremde gün şakırken,
Ben başka alemdeyim,
O başka alemde..!

Ben kendi sevgilerimde,