Her gece saat on'u çeyrek geç'e
Bir kadın, yüreği sıkışan,gururu ezilen,
Kimse sormaz nedir derdin,neden geldin,
Orada köşe başında,
Her gece durup bekler.
O bir ağır işçi...
Ne olur beni düşünme anne,
İyiliğimi isteme,
Kaderimdir yaşadığım,
Hayatıma el sürme.
Koparma, anne yüreğimden
Annem, insanlar bir kere ölür,
Ben her gece ölüyorum, anne.
Annem, insanlar bir kere ölür,
Ben her sabah ölüyorum, her sabah yeniden.
İlk defa öldüğümde çok acıdı, anne
Tek, tek topladım kalbimin son kırıklarını,
Sarıp paramparça ruhuma,
Bırakıverdim avuçlarına.
Solarken güneş gözlerimde,
Bir su damlası gibi,
Karışsam kana susamış toprağa,
Bir sabah uyanacaksın ve
İnsanlar olmayacak,
Gökyüzünde gri bulutlar,
O sabah güneş doğmayacak.
Aynaya bakmaya korkacaksın,
Aynadaki aksini göremezsin diye
Zordur bazen geçmişi unutmak
Hayallerini bir kenara atıp
Yeni bi hayata başlamak
Hani var ya
Her şeyden umudunu kestiğin an
Sanki dünya başına yıkılır
Yaşamak mutluluğu sende
Gözlerinde mutluluktan ağlamak,
Ellerini tutmak avuçlarımda...
Ne güzeldir seninle yaşamak
Kalbimin en derin yerinde
Kan misali akarak damarlarımda
Tutma kendini,bırak
Aksın içine biriken mutluluk
Zorlanırsın ilk başlarda, ama
Bir bakarsın ki, nehir gibi akıyor
Yüreğinde zehir olan bu hayat.
Yakalarım sanırsın, uzanırsın,
Yüreğim boğuluyor
Ağlayan ruhumun gözyaşlarında.
Bedenim acıyor
Her kalp atışlarında.
Nefesimi tutsam
Yalan olmuş dünün sevdaları,
Birer, birer yıkılmış gururun taş duvarları,
Umutlar hüsran,
Hep zarar ziyan...
Yüreğimi yakıyor ateşi,
Adı,,AŞK,, olan illetin,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!