Sevicim Şiiri - Halil İbrahim Alboğa

Her şaire bir tek okur yetişir,
Kendi yazar, kendi okur garibim.
Şimdiki aşıklar telde güreşir,
Görüntü aç, deyip durur sevicim.

Bunlar bilmez aşk acısı çekmeyi,
Hasret için bir damla yaş dökmeyi.
Fazla görüp sevdiğine düğmeyi,
Çözmez ise gönül kırar sevicim.

Halvet olmak ister hemen orada,
Şehvetli havalar çalsın odada.
Şuhluğa bayılmış, sanma komada;
İş bitince saat sorar sevicim.

Azgınlığı söndürmüyor ateşi,
Pek de sevmiş yatağında beleşi.
Bir iki gün uzakta dursa eşi,
Gece gündüz hayal kurar sevicim.

Nikahsız yaşarlar caizmiş gibi,
Utanıp, kızarmaz camışmış gibi.
Kıçına batıyor bir kiriş gibi,
Namusu sopayla kovar sevicim.

Her çiçeğe konmak marifeti de,
Ruhu gibi kokmuş çıplak eti de..
O hayatta değil, daim yatıda,
Kim gelirse gelsin, ovar sevicim.

Yeter ki serbestlik sınırlanmasın,
Mahremi olur mu tarağın tasın?
Zannedip kendini damızlık tosun,
Önüne gelen dalar sevicim.

Mektepli ne olsa boldur partneri,
Derste değil aşkta akıtır teri.
Kancık eşek düşler azgın serseri,
Fantezisi kamçı, yular sevicim.