tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sevmek...
Bence dünyanın en tatlı meyvesi...
Olmasa, olmazdık denecek kadar...
Çatışma yok, fikrimce...
Nefis ve ruh aynı bedende, sevginin varacağı yer de ruhun götürdüğü yerdir kanımca...
Ömrün evrelerini düşünmeli...
İnsanın doğası, fıtratı gereği...
Elbet "aşırısı", hak edilmeyeni dışında...
Düşüncenin ürünü..
Şiirdi..
Tebrikler Bülent Bey, Kardeşim..
Saygıdeğer hocam bu şiiri yazıp paylaşırken böyle anlaşılma ihtimalini yani sevgiyi ıskaladığımı düşündüreceği aklıma gelmişti o yüzden tedirgin bir paylaşım yapmıştım kastım ise sınır tanımayan nefsin peşinde koşmanın şeytanın emrinde olmak gibi olduğunu vurgulamaktı yoksa sevgi Allahın bize bahşettiği en değerli armağan burada bahse konu nefsin aşırı sevisi ile ruhun sevisi ama demek ki iyi ifade edememişim okuyucu neyi anlarsa doğru odur. Derin yorumunuza çok teşekkür ediyor saygı sevgi ve selamlarımı gönderiyorum.
Kıymetli Abim;
İnsan ne kadar çaba sarfetse de ideal bir kişi olamaz. Bunun açıklaması da kul olmamızın bir gereği.
Rahmet ve merhameti sonsuz Rabbim hepimizin günahlarını affetsin.
Kaleminize sağlık.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta