Bakışların takılıyor aklıma.
Konuştukça konuşasım geldi.
Üçüncü kişiye sık sık hitabım,
Senin beni can kulağınla dinleyişindi.
İçim kabararak
Aslında sana sesleniyordum.
Sen ne gizemliymişsin, meğer
Seni anlatırken
Ayırdına vardım;
Hakkında bildiklerim çok az.
Öyle ki her öğrendiğim
Zaten bilinebilir,
Ama bilmediğimdi.
Can!
Bir şiir yazmıştım
Sevime sebep yok diye…
Benim sevim sebep aramıyor, sormuyor
Evet, seni öğrendikçe,
İyice seviyorum.
Kayıt Tarihi : 4.12.2005 03:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hatice Yıldız Yaşar](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/12/04/sevi-17.jpg)
keşke canlar hep bir olabilse, birbirlerini anlayabilse
sevgiler
final de harika...
TÜM YORUMLAR (3)