Sevglinin Yürekteki Mezarı

Sevdin
Uzak coğrafyalarda aşk lisanınla
Birkaç yağmurlu umut tozu
Gözlerine batan dikene aşk dedin

Tanrıya yakın oldun
Çıplak ayaklarla ateşe yürür gibi
Umudunun hatırına

Âdem’e, Havva’ya, İsa’ya Muhammed’e yakın oldun
Yakıcı bir ok saplandıkça yüreğine
İçinde ayaklanan kelimelerin
Susturulmuş isyanına kurdun kalelerini
İçten içe istila ediliyordu haritaların

En değerli hazineni bağışladın
Sepya bir çığlıkla bağlanmış umuduna
Varlığını ritüellerde bırakıp
Alnına dayanmış secde kurşununu sevdin.
Göğsüne batırılmış hacca sarıldın
Unutmak istedikçe…

Aklını zehirli şaraplarla kutsayan
Mahzenine inmiş bir rüzgâr sesi
Buldu senden kalan sisli boşluğu
Cümlelerinin sihri davet-i sonsuz
Uzak coğrafyalardaki o lisana.

Şimdi
Meçhul sesiyle
Sulara gömülmüş yelkenlisine ağlayan
Deniz duruyordu
Sevgilinin yüreğindeki mezarında…