Sevgiyle Yanan Şiiri - Sinan Bayram

Senden ayrı değilim, ama senden uzağım,
Bir hicran rüzgârı eser içimde her an.
Ne cismim burada, ne ruhum tamam,
Adını anarken yanarım, ey canımın canı, Sultanım…

Gönlüm bir dergâhtır, seninle dolu,
Her nefesin zikriyle çarpan bir davul.
Sensiz geçen an ölü bir zaman,
Sensin kalbimde varlıkla yokluk arasında duran.

Görmedim yüzünü, ama bildim seni,
Ayda, yıldızda, gecede saklısın.
Aşkınla kör oldum, gözümle değil,
Kalbimle dokunurum sana, vuslat ırmağının akısın.

Sordular: “Kimdir sevdiklerin?”
Dedim: “Beni yok eden, beni var eden.”
Özlem bir kandil oldu içimde yanan,
Aşkınla karardım, aşkınla yeniden aydınlanan.

Ey mest eden, ey gizli nur,
Seninle doldukça boşalırım,
Boşaldıkça taşarım,
Taştıkça yok olurum,
Ve işte tam orada…
Sen olurum.

Aşksın sen

Sinan Bayram