Sevgiyle ve Adil Olarak Şiiri - Erdi Koç

Zulüm isteme benden ondan yana fakirim
Karşılaşsak tüylerim diken diken, irkilirim!

İnsan etten kemikten, fikriyle var doğuştan...
Esinlenmedik mi hayatta böcekten, kuştan!

Öğreniriz, bir arada yaşamayı da öğreniriz
Batısıyla Doğusuyla birlikte ağlayıp güleriz!

Her neredeysek, her neysek ol güzel yol
Fark eder mi; yeter ki insan ol, kendin ol!

İşte bendeki insan sevgisi Mevlana’dandır;
Bu evreni, bu teni, bu ruhu yaratandandır!