Türkmenmecidiye Köyü’nde açan,
Emminin Mehmet’in gülüdür Ersin.
Kendinden etrafa kokular saçan,
Efil efil seher yelidir Ersin.
Geçmişi tertemiz, asildir soyu,
İmanı sağlamdır, inancı koyu,
Kendiyle barışık, mazbuttur huyu,
Katıksız sevgiyle doludur Ersin.
Nefsi gerisinde kalır aklının,
Aynasıdır ilelebet saklının,
Sesleri çıkmayan nice haklının,
Halini anlatan dilidir Ersin.
O’dur Hakk yoluna, hakka özenen,
İhlasla çalışıp, helal kazanan,
Yoksula, garibe her dem uzanan,
Hızır’ın mübarek elidir Ersin.
Esin ile Esra ilk göz ağrısı,
Tuğba’yla Sevcan’a içten çağrısı,
Dördü de nadide çiçek doğrusu,
Hepsinin kanadı, koludur Ersin.
Mimarı Rahime, sıcak yuvanın,
Parlayan güneşi, sisli havanın,
İnsanlık denilen ulvi kovanın,
Petekler dolusu balıdır Ersin.
Mertlik mayasıdır asil özünün,
Arkasında durur daim sözünün,
Muhabbetle dolu gönül sazının,
Nağmeler dağıtan telidir Ersin.
Katmer katmer olur sevgiyle şefkat,
Alçak gönüllüdür, hoşgörü kat kat,
Anaya, babaya hayırlı evlat,
Mevla’nın da muhlis kuludur Ersin.
Halil varır O’ndan alır akılı,
Hem ağabey hem de baba vekili,
Yüreğinde dostluk, umut ekili,
Ailenin zarif tülüdür Ersin.
Kayıt Tarihi : 2.6.2008 00:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Baba vekilim, değerli ağabeyim Ersin GÜRKAN'a olan minnet duygularmı ifade amacıyla O'nu şiirle anlatmaya çalıştım. İnsan çok değer verdiği ve sevdiği birirsini anlatmada oldukça zorlanıyor. O nedenle şiirim onu ancak deryada bir damla misali anlatıyor diye düşünüyorum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!