Kalbime el vurarak yok etmek istediklerim var
Girdimi çıkmıyor bu ruh bedenden, öylesi darbeledim ki
Olmuyor… Yanıklar, izler, yaralar, alıp başını gitse de
Özlemdeki aydınlanmamış bir hissiyatım var
Kapkara sessiz umutsuz, boğası bir sis kaplar geceleri
Sayısız kurulan hayaller sanki idam ipini çeker gibi eli kanlı
Bağımsızlığı ilan etmek istedikçe mahkûmiyetim oluyor sevdalar
Aşkları ayrı, ayrı böldüm az sevdiklerim ile çok sevdiklerimi ayırdım
Kendimi suçlarcasına neden bu sevgisizlik neden ayrılıkları kendime hüzün belirleyişim
Sanırım mutluluğu hüzünler içinde bulmaya çalışıyorum
Ya da mutluluğu tohum hüznü toprak belledim ekiyorum
Ya çok sıcak ya da çok soğuk bir türlü yeşermiyor tohumlar
Kurak çölde bile yetişen devasa kaktüsler onlar bile yetişmiyor
Sanırım serap olarak görüp gül sanıp dokunmamdan korkuyor mutluluk
Değerli kılınış mı? Yoksa değersizliğin gösterişimi bilemedim
Hakkaniyet arıyorken görünmezlik bulur gibi uçsuz bucaksızlar perdeli
Görmek istediklerimi o kadar çok istemiş zorlamışım ki
Asıl olanı hayali olsa da içimdekileri bakışıma sunamayışımdanmış körlüğüm
Ben yalancı cenneti kendime bahşedilmiş bulurken
Sevgiyi uyutuyorum hamakta sallayarak
Yemyeşil bir ormanın durgun akan deresinin kıyısında
Varlığıma şükrettim sevgisizler doğasında…
Zennehar Yılmaz
29.04.2012 19:01:59
Adettendir,seven vurulur
Sevilenindir gurur
Sevgi dolu dizgin
Sevgi içten
Sevgi savunmasız
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta